Drogi pamiętniku!
Właśnie obudziłam się po wyczerpującej operacji. Z łóżka mojej sąsiadki zawitał prze miły głos.
Hej to Jake mój brat powiedziała Lili. Jestem Cornelia .
Co tu robi taka piękna dziewczyna?
-Mam białaczkę
-Przepraszam , przykro mi
- Nic się nie stało.Tak tego nie zapamiętam
- Czemu
- I tak nie długo umrę
- Nie mów tak może da się coś jeszcze zrobić.
- Raczej nie
Do pokoju wszedł mój lekarz. Cornelio weź lekarstwa i jeżeli czujesz się na siłach idź z Lili na spacer.
- Doktorze ; odezwała się Lil
-Mogłabym zostać
-Tak ale w takim razie kto pójdzie z Cornelią.
-Ja się zgłaszam ; powiedział Jake
Oniemiałam ze zdziwienia
-Dobrze
- To gdzie sobie pani życzy iść
-Możemy pójść do sadu
Pod jabłonią stała stara zielona ławeczka
- Może usiądziemy
-Jasne; odparłam
Z każdym ruchem jego ust myślałam jakby był to mój brat.
Nawet nie zauważyłam kiedy nasze usta zbliżyły się do siebie.
Jego oczy były tak piękne że mogłabym patrzeć w nie godzinami.
Uśmiechając się w duchu całowałam go . Ale to było zbyt piękne żeby było prawdziwe.
I wtedy pomyślałam; Zycie jest krótkie, więc korzystaj z niego.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
A więc jak wam się podoba pierwsze opowiadanie.
A tak wogule jestem Kornelia i mam 13 lat.
Fabuła jest, oczywiście mam nadzieję że to wytwór twojej wyobraźni, a nie autobiografia :)
OdpowiedzUsuńDialogi są długie, ale wypowiedzi postaci są za bardzo zwięzłe, postaraj się pisać obszerniej.
I patrz nie lepiej by było zamiast :
Oniemiałam ze zdziwienia
-Dobrze
Napisać
Oniemiałam ze zdziwienia, lecz po chwili zawahania uśmiechnęłam się i delikatnie przytaknęłam głową.
Mam nadzieje że pomogłem, jak będziesz pisać to chętnie poczytam :) Bo wszystkie książki już swoje przeczytałem ;x A jeszcze tydzień wakacji ;D